{Ostrzeżenie}
Ostrzegę teraz i będę to powtarzał przed każdym wpisem.
Na każdej sesji używa się wielu różnych technik, jednak nie robi się tego świadomie, uznając przez to swój styl za naturalny i jedyny sposób grania w rpg.
Techniki które będę prezentował mogą zupełnie zaburzyć dotychczasowy rytm waszych sesji, mogą też doprowadzić do zupełnie nowej gry, która może się Wam spodobać.
{Technika 5}: Mapa Relacji
Głównym zadaniem mapy relacji jest uporządkowanie postaci występujących w grze wg. relacji między nimi. Mają być zapisem tego, że John z baru lubi Stacy, która wpada tam w każdy piątek, zaś wkurza go Bob, czarny saksofonista. Zajmę się zarówno formą graficzna jak i zwykłym zapisem tekstowym.
Ta metoda jest łatwa w zastosowaniu jeżeli Wasze sesje opierają się na wielu rozmowach, negocjacjach i wszelkich innych działaniach opierających się o kontakty z ludźmi.
Zakładam, że pełną mapę relacji posiada przed grą MG, natomiast gracze na bazie tego, czego dowiadują się podczas gry dla wygody tworzą sobie własną.
Budowa Mapy relacji.
Mapa składa się z dwóch rzeczy. Węzłów, czyli osób oraz relacji między nimi, oznaczanymi zwykle jako strzałki.
Np.
W takiej formie jeszcze nie jest przydatnym narzędziem, ale kiedy zaczniemy dodawać kolejne osoby:
Użyję mapy relacji dopiero w momencie, gdy pojawią się więcej niż 2 i wystąpią między nimi skomplikowane relacje.
Można budować mapy relacji na bazie relacji nie-uczuciowych.
Jak budować mapę relacji
Krok 1.
Zastanów się nad funkcją mapy. Czy jest tylko dla Ciebie? Czy będziesz pokazywał ją innym graczom. Jeżeli to drugie, to stwórz ją czytelną, najlepiej na komputerze (ręczne pismo nie sprzyja zwykle czytelności).
Krok 2.
Stwórz problem lub szereg problemów które połączą szereg osób, które wplatasz w sytuację.
Wybuch pożaru w fabryce, Zabicie króla, Ukończenie budowy kopalni na księżycu Jowisza.
Wtedy wprowadzasz osoby odbijając je od jednego z wymyślonego przez Ciebie problemu.
Ezechiel stoi za wybuchem pożaru, Sir Albert zabił króla, Leon Stir jest właścicielem wybudowanej kopalni.
Tworząc kolejne postacie odnosisz je do istniejących problemów oraz już stworzonych postaci.
Detektyw Tim Dalton chce schwytać Ezechiela, Lady Winter chce dopaść zabójcę męża, Czarny Pirat chce napaść na kopalnię.
Krok 3.
Ten krok jest ustawiony jako 3, jednak powinieneś mieć go stale na uwadze.
Zastanów się, co będą miały do roboty postacie graczy w tym całym bałaganie. Czy mogą wybrać postać z siatki relacji, czy przyjdą zupełnie z zewnątrz i będą badać pajęczynę powitań? Jeżeli to drugie, to pamiętaj, że muszą mieć motywację oraz środki, by móc badać sytuację.
Jeżeli gra polega na spisku na dworze, a postacie graczy to rycerze których całe życie to walka na polu bitwy, to czemu mieli by się zainteresować problemem, który bezpośrednio ich nie dotyczy? Problem oczywiście znika, jeżeli na starcie umieścisz ich w mapie relacji.
Przykład dojścia z zewnątrz:
Gracze wcielają się w postacie inkwizytorów, którzy przyszli zbadać, czy na dworze jest wszystko ok. (może pogłoski o kultystach?). Mają środki, mają motywacje. Środki, to autorytet Inkwizycji, zaś motywacja, to spełnianie poleceń hierarchów ich organizacji.
Przykład postaci w siatce relacji:
Zabito króla, zaś postać gracza jest jego zabójcą. Baron mu zapłacił, Opat go wspomógł, Książę go nienawidzi, Lady Winter chce go złapać.
Krok 4.
Zapis tego wszystkiego. Podstawowym problemem jest ciągle zmieniająca się mapa relacji. Tworzenie ładnego graficznego zapisu jest dobre na początek, ale z czasem może stać się nie praktyczne. Obejściem tego jest po prostu spisywanie zmian obok najnowszej mapy. Kiedy będzie czas, uaktualnicie ją do obecnego stanu, spisywanego na bieżąco.
Podsumowanie
Nic nie stoi na przeszkodzie, by gracze sami tworzyli własne mapy relacji w momencie, kiedy MG nie tworzy własnej. Wtedy będą doskonale zorientowani w całej sytuacji, z uwagi, że nie zapisują wyłącznie informacji o napotkanych postaciach, ale także o powiązaniach między nimi.
Dzięki temu Mg może przedstawiać Graczom sytuacje bardziej skomplikowane, niż zwykle poważył by się rozegrać na sesji bez używania mapy.
Inna metoda tworzenia mapy relacji. (Pochodzi z In a Wicked Age).
Tutaj zastosowano mapę relacji łączącą postacie wg ich powiązań z danym tematem. Każda postać posiada dwa „cele” do spełnienia.
Np. Afroman chce napaść na bank i przetrwać.
Kuloodporny Bob chce napaść na bank tylko po to, aby oszukać Afromana i spowodować jego śmierć.
Jessica chce aby napad się udał, bo kasa pójdzie na nowe życie jej i Afromana. Chce też odzyskać swoje dziecko z przytułku.
Matka wszystkich świętych chce śmierci Afromana, ponieważ uważa, że ma zły wpływ na Jessicę. Chce odebrać dziecko Jessice i wysłać ją z powrotem na ulicę.
Droga do rewolucji 